Ο Κάρλος Τάιμπο, θεωρητικός της “αποανάπτυξης”, στην Αθήνα.

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου, στις 7 μ.μ. στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20)

Το Βιβλίο του Κάρλος Τάιμπο (καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης), “Η πρόταση της αποανάπτυξης”, κυκλοφορεί τις επόμενες μέρες από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων.

Με την ευκαιρία αυτή οι Εκδόσεις των Συναδέλφων (σε συνεργασία με την Εφημερίδα των Συντακτών και τον συνεταιρισμό Συν Άλλοις) οργανώνουν συζήτηση με τον Κάρλος Τάιμπος, στην οποία θα παρέμβουν ο Γιώργος Κολέμπας και ο Γιάννης Μπίλλας, συγγραφείς του βιβλίου Ο ανθρωπολογικός τύπος της αποανάπτυξης-τοπικοποίησης, οι οποίοι το καλοκαίρι ήρθαν στο Βασσαρά για να μιλήσουν και να συζητήσουν στο Φεστιβάλ μας.

 Ζούμε μια περίοδο όπου η έννοια της ανάπτυξης είναι ταυτισμένη με την οικονομική μεγέθυνση. Η ανάπτυξη παρουσιάζεται ως η αυτονόητη κοινωνική συμφωνία που συμβάλλει καθοριστικά στην πρόοδο. Η μεγέθυνση της οικονομικής δραστηριότητας φαντάζει ως κλειδί εξόδου από τη βαθιά, παγκόσμια οικονομική κρίση· ως το όχημα που όχι μόνο θα μας ξαναφέρει στην ευημερία της προηγούμενης περιόδου, αλλά και θα μας οδηγήσει σε νέες, ακόμα πλουσιότερες Εδέμ.
Η θεωρία της αποανάπτυξης παρουσιάζεται από πολλούς ως η εναλλακτική απέναντι στην κρίση και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Open Window – Henri Matisse

Αλλά τι ακριβώς είναι η αποανάπτυξη;

 Αποτελεί απλώς μια κριτική στο τι είναι ανάπτυξη, στο τι θεωρούμε ανάπτυξη; Ή αποτελεί, επιπλέον, και άρνηση της κοινωνικής εκμετάλλευσης και της λεηλασίας της φύσης· κριτική στο φαντασιακό της κατανάλωσης και άρνηση της επιβαλλόμενης ομοιομορφίας· κριτική στην κυριαρχία της οικονομίας, στον καπιταλισμό και στο αξιακό του σύστημα;
Αποτελεί μια νέα αντίληψη για τη ζωή, για «μια κοινωνία στην οποία η ποιότητα βαραίνει περισσότερο από την ποσότητα, η συνεργασία επιβάλλεται στον ανταγωνισμό και η κοινωνική δικαιοσύνη θέτει στο περιθώριο τον οικονομισμό»;
Είναι μια πρόταση «αναδιανομής των φυσικών πόρων προς όφελος όσων βρίσκονται σε μειονεκτική θέση»;
Μπορεί να αποτελέσει, ταυτόχρονα, και μια πρόταση «διεύρυνσης των συμβιωτικών κοινωνικών σχέσεων σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από ολιγάρκεια, εκούσια απλότητα και λιτή κατανάλωση υλικών αγαθών»;
Και ποιο είναι το νόημα του όρου «αποανάπτυξη» σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που «αποαναπτύχθηκε» παρά τη θέλησή της και με τον χειρότερο δυνατό τρόπο;

Απαντήσεις σε αυτά και άλλα ερωτήματα την
Τρίτη 3 Δεκεμβρίου, στις 7 μ.μ. στην ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20)