Category Archives: 2. Άρθρα – Blogging

Ειδήσεις, Άρθρα, Άπόψεις, Πολεμικές.
Επί παντός Επιστητού
News, Articles, Opinions.
Say it Out Loud

That´s our Problem!

. 2. Άρθρα – Blogging, 9. Posts in English

Zinn-what-exactly-is-the-problem-in-america“Civil disobedience is not our problem.

Our problem is civil obedience.

Our problem is that people all over the world have obeyed the dictates of leaders…and millions have been killed because of this obedience…

Our problem is that people are obedient allover the world in the face of poverty and starvation and stupidity, and war, and cruelty.

Our problem is that people are obedient while the jails are full of petty thieves…(and) the grand thieves are running the country.

That’s our problem.”

Howard Zinn (August 24, 1922 – January 27, 2010) Professor at Boston University for 24 years

———————————–

Η πολιτική ανυπακοή δεν είναι το πρόβλημά μας.

Το πρόβλημά μας είναι η πολιτική υπακοή.  Continue reading →

Ερημιά στο Βασσαρά

. 2. Άρθρα – Blogging

Εντάξει, όλοι το ξέρουμε.

Ο Βασσαράς, όπως και τα περισσότερα ορεινά χωριά,

δεν διακρίνεται για την πολυκοσμία του.

Χρόνο με το χρόνο, για δεκαετίες τώρα, μαραζώνει

και κάθε καταμέτρηση μας βρίσκει όλο και λιγότερους.

Αυτό που συμβαίνει όμως τελευταία στο χωριό μας,

δεν έχει προηγούμενο.

Η ερημιά που έχουν οι δρόμοι και τα σοκάκια του

είναι πρωτοφανέρωτη.

Ψυχή ζώσα, πουθενά, ούτε σε πλατεία ούτε σε μαγαζί. Continue reading →

Μας παρακολουθούν μέσω ίντερνετ!

. 2. Άρθρα – Blogging

snowden-wiredΒροχή πέφτουν οι μηνύσεις εναντίον μυστικών υπηρεσιών και αρμόδιων υπουργείων με αφορμή το καθεστώς συνεχούς και καθολικής παρακολούθησης που έχουν επιβάλει στο ίντερνετ, εισβάλλοντας στην προσωπική ζωή εκατοντάδων εκατομμυρίων χρηστών σε όλο τον κόσμο.

ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ

Το τελευταίο περιστατικό σημειώθηκε στο Σαν Φραντζίσκο όπου έχει την έδρα της η εταιρεία που διαχειρίζεται το μέσο κοινωνικής δικτύωσης Twitter, ιδιαίτερα αγαπητό στον κόσμο της πολιτικής, της ενημέρωσης και του θεάματος. Η μήνυση που κατατέθηκε στις 7 Οκτώβρη (εδώ η σχετική ανάρτηση) στρεφόταν εναντίον του FBI και του αμερικάνικου υπουργείου Δικαιοσύνης και διεκδικούσε το δικαίωμα να δημοσιεύει τον αριθμό των αιτημάτων που δέχεται από την κυβέρνηση για άνοιγμα και παρακολούθηση λογαριασμών. Προσοχή: δεν ζητούσε να αποκαλύψει τους συγκεκριμένους λογαριασμούς που τίθενται υπό επιτήρηση από τον αμερικανό Μεγάλο Αδελφό, αλλά τον αριθμό των αιτημάτων που δέχεται ετησίως. Η μήνυση του Twitter εναντίον της αμερικάνικης κυβέρνησης δεν ήταν παρά ένας τρόπος για να στρέψει τα ομαδικά πυρά που δέχεται τον τελευταίο χρόνο για συνεργασία με τις αμερικάνικές μυστικές υπηρεσίες και παραβίαση των κανόνων εχεμύθειας, μετά τις αποκαλύψεις του Έντουαρντ Σνόουντεν, στον υπαίτιο των παρακολουθήσεων: το αμερικανικό αστυνομικό υπερ-κράτος.

Φυτεύουν εν αγνοία μας κοριούς!

Εξ ίσου αποκαλυπτική για την ποιότητα της ελευθερίας που ζούμε ήταν η μήνυση που κατέθεσε στα μέσα Μαΐου η οργάνωση προάσπισης του δικαιώματος προστασίας της ιδιωτικής ζωής, Privacy International, εναντίον της βρετανικής μυστικής υπηρεσίας GCHQ (Government Communication Headquarters), που θεωρείται δίδυμη αδερφή της αμερικανικής υπηρεσίας NSA (National Security Agency ή …No Such Agency καθώς επί χρόνια οι αμερικανικές αρχές διέψευδαν την ύπαρξή της). Σύμφωνα με τους μηνυτές η παρακολούθηση κινητών τηλεφώνων και υπολογιστών «είναι ασύμβατη με τις δημοκρατικές αρχές και τα ανθρώπινα δικαιώματα». Ο εκπρόσωπος της οργάνωσης τόνισε μιλώντας στα Μέσα πως «τα προγράμματα χάκινγκ που χρησιμοποιεί η GCHQ είναι το σύγχρονο ισοδύναμο με την είσοδο της κυβέρνησης στο σπίτι σου, το ψάξιμο στα αρχεία των συρταριών σου, τα ημερολόγια, τις εφημερίδες και την αλληλογραφία, πριν φυτέψει κοριούς σε κάθε δωμάτιο που μπαίνει. Οι μυστικές υπηρεσίες μπορούν να τα κάνουν Continue reading →

Guerrilla Open Access Manifesto

. 2. Άρθρα – Blogging, 9. Posts in English

aaron_swartz_manifesto-01

Information is power. But like all power, there are those who want to keep it for themselves. The world’s entire scientific and cultural heritage, published over centuries in books and journals, is increasingly being digitized and locked up by a handful of private corporations. Want to read the papers featuring the most famous results of the sciences? You’ll need to send enormous amounts to publishers like Reed Elsevier.

There are those struggling to change this. The Open Access Movement has fought valiantly to ensure that scientists do not sign their copyrights away but instead ensure their work is published on the Internet, under terms that allow anyone to access it. But even under the best scenarios, their work will only apply to things published in the future. Everything up until now will have been lost.

That is too high a price to pay. Forcing academics to pay money to read the work of their colleagues? Scanning entire libraries but only allowing the folks at Google to read them? Providing scientific articles to those at elite universities in the First World, but not to children in the Global South? It’s outrageous and unacceptable.

“I agree,” many say, “but what can we do? The companies hold the copyrights, they make enormous amounts of money by charging for access, and it’s perfectly legal — there’s nothing we can do to stop them.” But there is something we can, something that’s already being done: we can fight back.

Those with access to these resources — students, librarians, scientists — you have been given a privilege. You get to feed at this banquet of knowledge while the rest of the world is locked out. But you need not — indeed, morally, you cannot — keep this privilege for yourselves. You have a duty to share it with the world. And you have: trading passwords with colleagues, filling download requests for friends.

Meanwhile, those who have been locked out are not standing idly by. You have been sneaking through holes and climbing over fences, liberating the information locked up by the publishers and sharing them with your friends.

But all of this action goes on in the dark, hidden underground. It’s called stealing or piracy, as if sharing a wealth of knowledge were the moral equivalent of plundering a ship and murdering its crew. But sharing isn’t immoral — it’s a moral imperative. Only those blinded by greed would refuse to let a friend make a copy.

Large corporations, of course, are blinded by greed. The laws under which they operate require it — their shareholders would revolt at anything Continue reading →

Αντάρτικο Μανιφέστο Ανοικτής Πρόσβασης

. 2. Άρθρα – Blogging

aaron-schwartzP

H πληροφόρηση είναι δύναμη. Αλλά όπως γίνεται με κάθε είδους δύναμη, υπάρχουν
εκείνοι που θέλουν να την κρατήσουν για τον εαυτό τους. Το σύνολο της
επιστημονικής και πολιτιστικής κληρονομιάς στον κόσμο, η οποία δημοσιεύθηκε
κατά τη διάρκεια των αιώνων σε βιβλία και περιοδικά, ολοένα και ψηφιοποιείται
και κλειδώνεται από μια χούφτα ιδιωτικών επιχειρήσεων. Θέλετε να διαβάσετε τα
έγγραφα που διαθέτουν τα πιο διάσημα αποτελέσματα των επιστημών; Θα πρέπει να
στείλετε τεράστια ποσά στους εκδότες, όπως η Reed Elsevier.

Υπάρχουν εκείνοι που αγωνίζονται για να αλλάξει αυτό. Το Κίνημα Ανοικτής
Πρόσβασης έχει αγωνιστεί γενναία για να εξασφαλιστεί ότι οι επιστήμονες δεν
δίνουν τα πνευματικά δικαιώματα τους, αλλά αντίθετα, εξασφαλίζει ότι η εργασία
τους δημοσιεύεται στο διαδίκτυο, υπό όρους που επιτρέπουν στον καθένα να έχει
πρόσβαση. Αλλά ακόμη και υπό το καλύτερο σενάριο, το έργο τους θα εφαρμοστεί
μόνο για πράγματα που θα δημοσιευθούν στο μέλλον. Τα πάντα μέχρι τότε, θα
έχουν χαθεί.

Αυτό είναι πάρα πολύ υψηλό τίμημα. Οι ακαδημαϊκοί να καταβάλουν χρήματα για να
διαβάσουν το έργο των συναδέλφων τους; Να σαρώνονται ολόκληρες βιβλιοθήκες,
αλλά να επιτρέπεται μόνο στους «φίλους» από την Google να τα διαβάσουν; Να
παρέχονται επιστημονικά άρθρα σε εκείνους από τα ελίτ πανεπιστήμια, όχι όμως
για τα παιδιά όλου του υπόλοιπου κόσμου; Είναι εξωφρενικό και απαράδεκτο.

“Συμφωνώ”, πολλοί λένε, “αλλά τι μπορούμε να κάνουμε; Οι εταιρείες που κατέχουν
τα πνευματικά δικαιώματα, κερδίζουν τεράστια χρηματικά ποσά με τη χρέωση για
την πρόσβαση, και είναι απολύτως νόμιμο – δεν υπάρχει τίποτα που μπορούμε να
κάνουμε για να τους σταματήσουμε «Αλλά υπάρχει κάτι που μπορούμε, κάτι που έχει
ήδη γίνει: μπορούμε να αντεπιτεθούμε.»

Εσείς με την πρόσβαση στους πόρους αυτούς – φοιτητές, βιβλιοθηκονόμοι,
επιστήμονες – ας σας δοθεί ένα προνόμιο. Μπορείτε να τρέφεστε από αυτό το
συμπόσιο της γνώσης, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος είναι κλειδωμένος απ’ έξω. Αλλά
εσείς δεν χρειάζεται – και μάλιστα, ηθικά, δεν μπορείτε – να κρατήσετε αυτό το
προνόμιο για τον εαυτό σας. Έχετε την υποχρέωση να το μοιραστείτε με τον
κόσμο. Και έχετε: κωδικούς διαπραγμάτευσης με τους συναδέλφους, συμπληρώνοντας
αιτήσεις λήψεων για φίλους.

Εν τω μεταξύ, όσοι έχουν κλειδωθεί έξω δεν στέκονται σιωπηλοί. Έχουν γλιστρήσει
μέσα από τις «τρύπες» και την «αναρρίχηση» πάνω από «φράχτες», απελευθερώνοντας
τις πληροφορίες που είναι κλειδωμένες από τους εκδότες και τις μοιράζονται με
τους φίλους τους.

Αλλά όλη αυτή η δράση συνεχίζεται στο σκοτάδι, υπόγεια. Λέγεται κλοπή ή
πειρατεία, λες και το να μοιράζεσαι έναν πλούτο γνώσης ήταν η ηθική ισοδυναμία
με τη λεηλασία ενός πλοίου και τη δολοφονία του πληρώματός του. Αλλά η κοινή
χρήση δεν είναι ανήθικη – είναι μια ηθική επιταγή. Μόνο εκείνοι τυφλωμένοι από
την απληστία θα αρνηθούν σε φίλο ένα αντίγραφο.

Οι μεγάλες επιχειρήσεις, φυσικά, είναι τυφλωμένες από την απληστία. Οι νόμοι Continue reading →

Ερωτοτροπώντας

. 2. Άρθρα – Blogging, 8. Κοινότητα Βασσαρά LocalAdministration

220px-Land_and_freedomΑγαπημένοι μου φίλοι,

Θέλω να ευχαριστήσω και εγώ όλους όσους θέλουν να μας ανοίξουν τα μάτια για να ξεστραβωθούμε. Εμείς προφανώς δεν καταλάβαμε τίποτα μα τίποτα απολύτως. Και αυτό γιατί? Επειδή οι απόψεις μας, οι θέσεις μας και τα πιστεύω μας περί σεβασμού, ελευθεριών και εκφράσεως δεν συνάδουν με τα δικά τους.

Τελικά ήρθε και σε μένα η επιφοίτηση και νομίζω ότι έχουν απόλυτο δίκιο όλοι όσοι παραπονιούνται, φωνάζουν και απειλούν. Χάλια αδιόρθωτα το καταντήσαμε το σχολείο. Δείτε τις πριν και μετά φωτογραφίες. Απαράδεκτη κατάσταση. Όσο για τους συμμετέχοντες τι να λέμε. Έφυγαν οι άνθρωποι με τις χειρότερες εντυπώσεις, καλλιτέχνες και επισκέπτες, αλλά είναι τόσο μαζοχιστές που έρχονται και ξανάρχονται και μας προσφέρουν απλόχερα την βοήθειά τους. Αλλά ποιος τους μετράει αυτούς! Βιτσιόζοι άνθρωποι!

Συμφωνώ λοιπόν και εγώ μαζί με τους επικριτές μας, Continue reading →

Αυτή η βλακεία, το ice bucket challenge

. 2. Άρθρα – Blogging

IceBucket

Του Θωμά Τσαλαπάτη, από την Εποχή

Κάθε τόσο ξεπηδούν φαινόμενα με την επιμονή της εμμονής, την επαναληπτικότητα του λόξιγκα, το βάρος του τίποτα. Τάσεις που γίνονται μόδες και αργότερα υστερίες. Ανόητα τραγούδια, γελοίοι χοροί, μαζικές πράξεις βιντεοσκοπημένες από κινητά, μοιρασμένες στις οθόνες. Πράξεις βλακώδεις, που αναπαράγονται αυτάρεσκα σαν ένα τίποτα που ξορκίζει όλα τα άλλα, τα πραγματικά τίποτα. Το τίποτα δεν είναι απλά αποδεκτό, μπορεί ταυτόχρονα να είναι φιλάνθρωπο, επικερδές, να είναι μόδα και τελικά ένα τίποτα τόσο σημαντικό ώστε να εξορίζει τα οποιαδήποτε κάτι. Το Gangnam Style, το ‘‘πουλάκι τσίου’’, ο Gummy bear, το Harlem Shake και τόσες άλλες αφόρητες χαριτωμενιές. Στη γυμνότητά τους τα γεγονότα αυτά περιγράφουν μια όψη του κυρίαρχου μαζικού πολιτισμού: ένα φαινόμενο μπορεί να μην έχει το οποιοδήποτε περιεχόμενο, την οποιαδήποτε αισθητική αξία, τον οποιοδήποτε λόγο ύπαρξης. Η μαζική του αποδοχή, όμως, είναι αρκετή ώστε να γεννήσει μίμηση, η επανάληψη τροφοδοτείται από την επανάληψη, μεγεθύνοντας τον άδειο εαυτό της τρεφόμενη από τη σάρκα της. Η τελευταία από αυτούς τους ανέμπνευστους χαβαλέδες με τον τρόπο της υστερίας είναι το ice bucket challenge.

Το γαϊτανάκι της αυτοταπείνωσης

Το Ice Bucket Challenge, γνωστό και ως Continue reading →

Κατάληψη στο Κοινοτικό του Βασσαρά από το συνδυασμό του Βαγγέλη Βαλιώτη.

. 2. Άρθρα – Blogging, 8. Κοινότητα Βασσαρά LocalAdministration

Ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας δηλώνει αλληλέγγυος!

katalipsi

Προχθές, Κυριακή το βράδυ, ο συνδυασμός του Βαγγέλη Βαλιώτη, κατέλαβε το κοινοτικό κατάστημα του Βασσαρά και διοργάνωσε, παρουσία του νεοεκλεγέντος δημάρχου, εκδήλωση – συζήτηση με τους κατοίκους για τα τοπικά προβλήματα.

Στην αρχή της συζήτησης παρέμβαση έκανε ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Γιώργος Μελέτης, ο οποίος έκανε την ακόλουθη δήλωση:

“Δήμαρχε,

θα ήθελα, κατ’ αρχάς, να σε συγχαρώ για την εκλογή σου αλλά, ακόμα περισσότερο, θα ήθελα να σε συγχαρώ για το επαναστατικό, εξεγερσιακό παράδειγμα που, εσύ και ο συνδυασμός σου, μας δίνετε σήμερα.

Περιφρονώντας όλους τους σάπιους, αστικούς θεσμούς, καταλάβατε το κοινοτικό και κάνετε συγκέντρωση.

Εκφράζω την αλληλεγγύη μας και δηλώνω ότι θα ακολουθήσουμε το παράδειγμά σας.

Καλή επιτυχία στη συγκέντρωσή σας, περισσότερα θα πούμε στην τελευταία Γενική Συνέλευση του χωριού στις 21, στην οποία είστε καλεσμένος.

Κάντε δουλειά σας και συγγνώμη για την παρέμβαση.”

Η συζήτηση συνεχίστηκε ομαλά υπό την καθοδήγηση του υποψηφίου (χωρίς επιτυχία) δημοτικού συμβούλου Τάκη Φουρτούνη*

* Μια παρατήρηση που Continue reading →

Η «οργή» του Noam Chomsky

. 2. Άρθρα – Blogging

Ο διάσημος Αμερικάνος φιλόσοφος, πολιτικός αναλυτής και ακτιβιστής Noam Chomsky δημοσίευσε στο περιοδικό Znet ένα εκτενές κείμενο για την υποκρισία των ΗΠΑ -και της δύσης γενικότερα- σε σχέση με τις περιπτώσεις της Ουκρανίας και της Γάζας, αναφέροντας μια σειρά από περιστατικά που δεν είναι γνωστά στην ευρύτερη κοινή γνώμη. Θεωρήσαμε ότι η αξία του κειμένου είναι μεγάλη και πήραμε την άδεια του περιοδικού να το μεταφράσουμε για το ελληνικό κοινό:noam chomsky

Σχεδόν κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες νέων φοβερών εγκλημάτων αλλά μερικά από αυτά είναι τόσο ειδεχθή, φριχτά και κακόβουλα που καλύπτουν όλα τα άλλα. Ένα από αυτά τα σπάνια γεγονότα έλαβαν χώρα στις 17 Ιουλίου, όταν η πτήση MH17 των Μαλαισιανών Αερογραμμών καταρρίφθηκε στην ανατολική Ουκρανία, σκοτώνοντας 298 ανθρώπους.

Οι «υπερασπιστές της αρετής» στον Λευκό Οίκο εξέφρασαν την «οργή τους για την αδιανόητη αυτή πράξη» στην οποία απέδωσαν «Ρωσική υποστήριξη». Ο Πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ άστραψε και βρόντηξε λέγοντας ότι «όταν 298 πολίτες σκοτώνονται» μετά από μια «τρομακτική κατάρριψη» πολιτικού αεροσκάφους «δεν πρέπει να σταματήσουμε μέχρι ο ένοχος να βρεθεί και να προσαχθεί στη δικαιοσύνη». Κάλεσε επίσης τον Putin να δώσει ένα τέλος στην ντροπιαστική προσπάθεια να αποφύγει τις σαφέστατες ευθύνες του.

Η αλήθεια είναι ότι ο «εκνευριστικός μικρός ανθρωπάκος» με την «ποντικόφατσα» (Timothy Garton Ash) έχει ζητήσει τη διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας αλλά αυτό θα μπορούσε να συμβαίνει εξαιτίας των κυρώσεων που γενναία επέβαλε μια χώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, την ώρα που οι ευρωπαϊκές χώρες φοβήθηκαν να το πράξουν.

Στο CNN ο πρώην Πρέσβης των ΗΠΑ στην Ουκρανία, William Tayor διαβεβαίωσε τον κόσμο ότι ο Putin «είναι σαφώς υπεύθυνος για την κατάρριψη του αεροσκάφους». Για εβδομάδες τα πρωτοσέλιδα αναφέρονταν στην αγωνία των οικογενειών, τις διεθνείς προσπάθειες για την ανάκτηση των σωρών και την οργή για το αποτρόπαιο έγκλημα που «άφησε άφωνο» τον κόσμο με καθημερινά ρεπορτάζ που μετέδιδαν και την πιο αποτρόπαια λεπτομέρεια.

Κάθε εγγράμματος όμως… και σίγουρα κάθε συντάκτης ή σχολιαστής θα έπρεπε να υπενθυμίσει αμέσως μια άλλη περίπτωση, όταν ένα αεροσκάφος καταρρίφθηκε με συγκρίσιμες απώλειες: Την πτήση 655 της Iran Air που οδήγησε στο θάνατο 290 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων και 66 παιδιών. Καταρρίφθηκε στον Ιρανικό εναέριο χώρο σε μια σαφέστατα εμπορική αεροπορική πτήση. Το έγκλημα όμως τότε δεν αντιμετωπίστηκε «με την υποστήριξη των ΗΠΑ» ούτε υπήρχαν αμφιβολίες για τον υπεύθυνο. Ήταν ένας κατευθυνόμενος πύραυλος του USS Vincennes που βρισκόταν στα ιρανικά ύδατα στον Περσικό Κόλπο.

Ο Διοικητής ενός κοντινού σκάφους των ΗΠΑ, ο David Carlson, κατά την διάρκεια της έρευνας κατέθεσε ότι «αναρωτήθηκε φωναχτά εκφράζοντας την δυσπιστία του» όταν «το Vincennes ανακοίνωσε την πρόθεσή του» να επιτεθεί σε ένα προφανέστατα πολιτικό αεροσκάφος. Σκέφτηκε ότι το «Ρομπο-κρούιζερ» (σ.μ. εκ του «Ρόμπο-κοπ») όπως ονόμαζαν μεταξύ τους το Vincennes εξαιτίας της επιθετικής του συμπεριφοράς «ένοιωσε την ανάγκη να αποδείξει την αποτελεσματικότητα του Aegis (ενός εξελιγμένου αντιαεροπορικού συστήματος για καταδρομικά πλοία) στον Περσικό Κόλπο και θεώρησε
Continue reading →

Outrage

. 2. Άρθρα – Blogging, 9. Posts in English

chomsky14

By Noam Chomsky – Professor at the Massachusetts Institute of Technology (MIT)

Almost every day brings news of awful crimes, but some are so heinous, so horrendous and malicious, that they dwarf all else. One of those rare events took place on July 17, when Malaysian Airlines MH17 was shot down in Eastern Ukraine, killing 298 people.

The Guardian of Virtue in the White House denounced it as an “outrage of unspeakable proportions,” which he attributed to “Russian support.” His UN Ambassador thundered that “when 298 civilians are killed” in the “horrific downing” of a civilian plane, “we must stop at nothing to determine who is responsible and to bring them to justice.” She also called on Putin to end his shameful efforts to evade his very clear responsibility.

True, the “irritating little man” with the “ratlike face” (Timothy Garton Ash) had called for an independent investigation, but that could only have been because of sanctions from the one country courageous enough to impose them, the United States, while Europeans had cowered in fear.

On CNN, former U.S. Ambassador to Ukraine William Taylor assured the world that the irritating little man “is clearly responsible…for the shoot down of this airliner.” For weeks, lead stories reported on the anguish of the families, the lives of the murdered victims, the international efforts to claim the bodies, the fury over the horrific crime that “stunned the world,” as the press reported daily in grisly detail.

Every literate person, and certainly every editor and commentator, instantly recalled another case when a plane was shot down with comparable loss of life: Iran Air 655 with 290 killed, including 66 children, shot down in Iranian airspace in a clearly identified commercial air route. The crime was not carried out “with U.S. support,” nor has its agent ever been uncertain. It was the guided-missile cruiser USS Vincennes, operating in Iranian waters in the Persian Gulf.

The commander of a nearby U.S. vessel, David Carlson, wrote in the U.S. Naval Proceedings that he “wondered aloud in disbelief” as “’The Vincennes announced her intentions” to attack what was clearly a civilian aircraft. He speculated that “Robo Cruiser,” as the Vincennes was called because of its aggressive behavior, “felt a need to prove the viability of Aegis (the sophisticated anti-aircraft system on the cruiser) in the Persian Gulf, and that they hankered for the opportunity to show their stuff.”

Two years later, the commander of the Vincennes and the officer in charge of anti-air warfare were given the Legion of Merit award for “exceptionally meritorious conduct in the performance of outstanding service” and for the “calm and professional atmosphere” during the period of the destruction of the Iranian Airbus, which was not mentioned in the award.

President Reagan blamed the Iranians and defended the actions of the warship, which “followed standing orders and widely publicized procedures, firing to protect itself against possible attack.” His successor, Bush I, proclaimed that “I will never apologize for the United States — I don’t care what the facts are… I’m not an apologize-for-America kind of guy.”

No evasions of responsibility here, unlike the barbarians in the East.

Continue reading →

Γη κι Ελευθερία στον Βασσαρά του Πάρνωνα

. 1. Φεστιβάλ Γη κι Ελευθερία / Land and Freedom Festival, 2. Άρθρα – Blogging

syntaktwn  Του Γιώργου ΣταματόπουλουStamatopoulos1

Είναι καμιά δεκαριά (ωραίοι) τύποι που έχουν γεννηθεί στο χωριό Βασσαράς, στις πλαγιές του Πάρνωνα, αλλά τώρα είναι άλλος δώθε άλλος κείθε (Αθήνα – Αμερική – Βρυξέλλες – Καζακστάν – Αρμενία – Θεσσαλονίκη κ.α.). Καλοκαίρια και γιορτές που επιστρέφουν συναντιούνται με την ερημιά και τη θλίψη της επαρχίας. Λυπούνται αλλά και θυμώνουν μ’ αυτή τη συνάντηση. Αποφάσισαν αίφνης πέρυσι να «βγάλουν» από τη μιζέρια και την αφάνεια το χωριό τους. «Εστησαν» ένα φεστιβάλ που το ονόμασαν Γη κι Ελευθερία στον Βασσαρά, κινούμενοι όχι από κόμπλεξ τι ή ματαιοδοξία τινά αλλά από την ίδια τη φιλοσοφία τους, βασισμένη στην αποκέντρωση, την αποανάπτυξη, την επανάκαμψη των γεωργικών καλλιεργιών, το επαναπλησίασμα των ανθρώπων και τη σύσφιγξη των κοινωνικών σχέσεων. Τρεις μέρες διαρκεί το φεστιβάλ. Πλημμυρίζει ο Πάρνωνας από ήχους, ζωγραφικούς πίνακες, προβολές ταινιών, γεύσεις, ομιλίες για τα δικαιώματα, τα συνεταιριστικά εγχειρήματα, τον αγώνα των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, για τον «Καλλικράτη» και τα αδιέξοδά του.

Ολα συμβαίνουν στους άνετους αύλειους χώρους του σχολείου, κατασκευασμένου από τον Τσίλερ τέλη του 19ου αιώνα. Αφθονος ο χώρος για ελεύθερο πάρκινγκ, με μικρά παιδιά να παίζουν με τα χώματα και να συμμετέχουν στο μαγείρεμα με τους γονείς τους. Παρέες απλώνονται στην αυλή· συζητούν, χειρονομούν, χαμογελούν, εξάπτονται ενίοτε, ειδικά ο Σοφοκλής, λάτρης της άμεσης δημοκρατίας, όταν του λέω τι έχει πει ο Whitehead, Αγγλος φιλόσοφος, για τον Πλάτωνα, που ο Σοφοκλής δεν «χωνεύει». Ολη η δυτική φιλοσοφία είναι μια υποσημείωση στη φιλοσοφία του Πλάτωνα. Δεν το δέχεται. Δεν πειράζει. Καλό είναι να κάνεις τον συνήγορο του διαβόλου κάπου κάπου…

DSC00881Βόλτα στο χωριό. Πανέμορφο. Μεγάλοι πλακόστρωτοι δρόμοι· ρυμοτομημένο θαυμάσια. Με ενημερώνει ο Φιλ, Αγγλος που μένει μόνιμα στο χωριό τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Ολα τα χωριά τούτης της πλαγιάς ήσαν ανταρτοχώρια. Τα Τζίτζινα, 14 χιλιόμετρα απόσταση, ήταν το στρατηγείο του Δημοκρατικού Στρατού.

Οταν είχε τον πρώτο λόγο, το ΕΑΜ άνοιξε δρόμους στα «λημέρια» του. Οταν επικράτησαν οι Χίτες, άνοιξαν με τη σειρά τους δρόμους στα δικά τους. Ετσι το χωριό έγινε… πολύδρομο. Ολα τα χωριά πανέμορφα. Βέρια, Βρέσθενα, Βαμβακού, Καρυές… με νερά και πλατάνια. Μερικά έχουν εγκαταλειφθεί. Μην ξεχνάμε ότι σε τούτα τα μέρη ήταν η σκληρότερη μορφή του Εμφυλίου. Πολλοί κυνηγήθηκαν άγρια από το μετεμφυλιακό κράτος της Δεξιάς. Πανέμορφα και τα σπίτια· πετρόκτιστα με δυο-τρεις ορόφους, με βεράντες, με αυλές. Ο κάμπος γεμάτος αγριόχορτα πλέον και δέντρα, γιατί έπαψαν οι καλλιέργειες. Μόνο κάτι λίγες ελιές προσέχουν σήμερα. Κρίμα, αλλά η Πολιτεία η ελληνική περί άλλα τυρβάζει, μια ζωή.

…Ενός λεπτού σιγή για τους δολοφονημένους αμάχους της Γάζας, για τα αθώα παιδιά που οι Ισραηλινοί σκοτώνουν την ώρα που αυτά προσπαθούν να κοιμηθούν…

70c9d-vasaras_2014_web28529Συμμετέχω στη συζήτηση για το τι μπορεί να γίνει «από τα κάτω», μια και η κρατική εξουσία, αλλά και τα πολιτικά κόμματα εν γένει έχουν άλλες προτεραιότητες, δεν ενδιαφέρονται για τις δυνάμεις που κρύβονται στις τοπικές κοινωνίες και, δυστυχώς, λόγω της αδιαφορίας όλων, παραμένουν εν υπνώσει (αγροτοκτηνοτροφία, εξαιρετικά όμορφο φυσικό περιβάλλον, εύκολη πρόσβαση στα αστικά κέντρα). Δεν λέω ότι οι συνεταιρισμοί είναι μια μακροχρόνια εναλλακτική οικονομική λύση, όμως αντιστέκονται, έστω αμυντικά, στη θηριωδία του καπιταλισμού. Και θα ‘λεγα ότι αυτό είναι ένα μικρό θαύμα αν αναλογιστούμε τον ανθρωπολογικό τύπο που έχει γαλουχηθεί στον σκληρό ανταγωνισμό και στην ψευδαισθησιακή ελευθερία του καταναλωτισμού.

Αυτό προσπαθεί το φεστιβάλ του Βασσαρά: να μυηθούμε σε εθελοντικές αρχικά και στη συνέχεια καθαρά δημοκρατικές διαδικασίες.

Χρειάζεται μια μικρή προσοχή στην επιλογή των μουσικών σχημάτων, διότι είναι κάτι τύποι που το παίζουν σούπερ ντούπερ επαναστάτες και ζητάνε του κόσμου τα λεφτά για μια εμφάνισή τους. Καιρός να σταματήσουν όλα αυτά. Θα ‘θελα του χρόνου να γίνει ένα αφιέρωμα στον Κούνδουρο ή στον Παζολίνι, λιγότερες συναυλίες και περισσότερες εκθέσεις και ομιλίες και… γευστικά εργαστήρια. Αν είμαστε υγιείς, θα τα ξαναπούμε του χρόνου. Continue reading →

Από το μπλογκ SPARTA – ARCHITECTURE

. 1. Φεστιβάλ Γη κι Ελευθερία / Land and Freedom Festival, 2. Άρθρα – Blogging

του Γιώργου Γιαξόγλου – http://spartaarchitecture.blogspot.gr/

Το 2ο Ορεινό Φεστιβάλ “ΓΗ & ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” πραγματοποιήθηκε από 25 μέχρι και τις 27 Ιούλη 2014 στον Βασσαρά (Λακωνίας), ένα γραφικό, ορεινό χωριό του Πάρνωνα.
Ο τοίχος έχει την δική του ιστορία……
Απόψεις του Βασσαρά από τον χώρο του σχολείου, όπου εξελίσσεται το Φεστιβάλ
Οι δράσεις του Φεστιβάλ εκτός από τις καθιερωμένες συναυλίες περιελάμβανε συζητήσεις, εκθέσεις καλλιτεχνών κλπ.
Με την ευκαιρία αυτή, στον χώρο των εκθέσεων, αναρτήσαμε τρία πανώ με παραδοσιακά κτίρια από τον Βασσαρά και γειτονικούς οικισμούς. Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του υπογράφοντος και η σύνθεση έγινε από την αρχιτεκτόνισα  (Βασσαραία την καταγωγή) ΑΝΘΗ ΚΟΣΜΑ, ενώ βοήθει προσέφερε και η επίσης αρχιτεκτόνισα ΦΩΤΕΙΝΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ.

Continue reading →

«Ο κόσμος σήμερα στέκεται ατιμασμένος»

. 2. Άρθρα – Blogging

«Το Ισραήλ σκοτώνει συνεχώς παιδιά στη Γάζα και όλοι Εμείς γυρίζουμε το πρόσωπο»

Ξεσπάει σε λυγμούς μπροστά στην κάμερα, ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ και πρώην ανταποκριτής του BBC, Κρις Γκίνες, για τη σφαγή στη Λωρίδα της Γάζας και το πρόσφατο μακελειό στο σχολείο-καταφύγιο του ΟΗΕ, όπου έχασαν τη ζωή τους 19 παλαιστίνιοι άμαχοι
Ήταν ο δεύτερος βομβαρδισμός καταφυγίου του ΟΗΕ από τις ισραηλινές δυνάμεις, μέσα σε μία εβδομάδα.
Ο Γκίνες, μέλος της αντιπροσωπείας του oργανισμού, έφτασε στη Τζαμπαλίγια για να συλλέξει στοιχεία και μιλώντας στο Al Jazeera για την επίθεση, κατέρρευσε.

 Επίσης ο επικεφαλής της Υπηρεσίας του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες (UNRWA), Πιερ Κράχενμπουλ, συγκλονισμένος από τον πολύνεκρο βομβαρδισμό του σχολείου του ΟΗΕ τα ξημερώματα της Τετάρτης στην Τζαμπάλια, μίλησε τη γλώσσα της αλήθειας:gaza4

«Χθες τη νύχτα», αναφέρει η δήλωσή του, «παιδιά σκοτώθηκαν καθώς κοιμόντουσαν πλάι στους γονείς τους στο πάτωμα μιας σχολικής τάξης, σε ένα από τα προκαθορισμένα καταφύγια του ΟΗΕ στη Γάζα. Παιδιά σκοτώθηκαν στον ύπνο τους. Αυτή είναι μια προσβολή προς όλους μας, μια πηγή παγκόσμιας ντροπής. Σήμερα ο κόσμος στέκεται ατιμασμένος. […]

»Η ακριβής τοποθεσία του Δημοτικού Σχολείου Θηλέων της Τζαμπάλια και το γεγονός πως στεγάζονταν εκεί χιλιάδες εκτοπισμένοι γνωστοποιήθηκε στον ισραηλινό στρατό 17 φορές, για να διασφαλιστεί η προστασία του -η τελευταία στις 9 παρά 10 χθες το βράδυ, λίγες ώρες πριν από τον θανάσιμο βομβαρδισμό. Καταδικάζω με τον ισχυρότερο δυνατό τρόπο αυτήν τη σοβαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου από τις ισραηλινές δυνάμεις. Είναι η 6η φορά που επλήγη ένα από τα σχολεία μας. Το προσωπικό μας, οι ίδιοι οι άνθρωποι που πρωτοστατούν στο ανθρωπιστικό έργο, σκοτώνονται. Τα καταφύγιά μας ξεχειλίζουν. Δεκάδες χιλιάδες μπορεί σύντομα να βρεθούν αβοήθητοι στους δρόμους της Γάζας, χωρίς τρόφιμα, νερό και άσυλο, αν εξακολουθήσουν οι επιθέσεις σε αυτές τις περιοχές. Εχουμε ξεπεράσει τη σφαίρα μόνο της ανθρωπιστικής αποστολής. Βρισκόμαστε στη σφαίρα της απόδοσης ευθυνών. Καλώ τη διεθνή κοινότητα να επιδείξει τη βούλησή της για συγκεκριμένη διεθνή πολιτική δράση με στόχο τον άμεσο τερματισμό της συνεχιζόμενης σφαγής» Continue reading →

Kυρίες

. 1. Φεστιβάλ Γη κι Ελευθερία / Land and Freedom Festival, 2. Άρθρα – Blogging

από την Εφημερίδα των Συντακτών, με αφορμή τις ομιλίες των καθαριστριών στο Φεστιβάλ μας.

katharistries-telikoΤου Γιώργου Σταματόπουλου

Δάκρυα χαράς και συγκίνησης κύλησαν από τα μάτια όσων άκουσαν τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών να μιλάνε για τον δίκαιο αγώνα τους, αλλά, κυρίως, για τις εμπειρίες τους. Αλλοι τα σκούπισαν κι άλλοι τα άφησαν να ρέουν… Οι πλαγιές του Πάρνωνα δάκρυσαν κι αυτές. Λόγος καθαρός, γνήσιος, ο πιο πολιτικός λόγος που έχω ακούσει την τελευταία πενταετία, τουλάχιστον. Οι δύο απολυμένες κυρίες δεν είχαν στόμφο, ούτε συνθηματολόγησαν, ούτε εκμεταλλεύτηκαν τη συμβολικότητα του αγώνα τους. Και αυτό, διότι γνωρίζουν, μάλλον έμαθαν ότι είναι μόνες τους απέναντι στην κρατική εξουσία και τη βία της, μόνες τους απέναντι στις ειδικές κατασταλτικές δυνάμεις, χωρίς κομματικές ομπρέλες, χωρίς ενιαία, τάχα, ριζοσπαστική Αριστερά στη σκέπη τους.

Η γνώση τους αυτή τις οδήγησε σε μια από τις μεγαλύτερες επαναστατικές πράξεις του εργαζόμενου αλλά και του ανθρώπου: στο ξερίζωμα του φόβου και στην εξορία του. Η εκδίωξη του φόβου από το ανθρώπινο μυαλό είναι, όντως, μεγίστη αντιεξουσιαστική επιτυχία, μια και όλοι γνωρίζουμε ότι ο φόβος είναι το δεκανίκι της εξουσίας, εδώ και τουλάχιστον τρεις χιλιάδες χρόνια. Οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, οι 595 αυτές φωτοβολίδες του ακηδεμόνευτου αγώνα, μάς δείχνουν τον δρόμο. Μπορεί τα κρατικά όργανα να πατήσουν στα πτώματά τους για να διακηρύξουν τη λαμπρή νίκη που κατήγαγε ο κρατικός μηχανισμός εναντίον τους.

Ναι, αλλά μόνο έτσι θα επιβληθούν στις 595 αντιστεκόμενες κυρίες, πατώντας στα υγιή κορμιά τους. Και ποιος θα «χειροκροτήσει» μια τέτοια περιφανή νίκη; Μα, η μικρότητα των πολιτικών, οι εφοπλιστές, η άρχουσα τάξη, η ξεπουλημένη δημοσιογραφία, οι αργυρώνητοι διανοούμενοι, όσοι τέλος πάντων σιτίζονται και ψωμίζονται από τον φιλελεύθερο αυταρχικό κρατικό μηχανισμό.

Τι άλλο είπαν οι κυρίες στις εργασίες του τριήμερου ορεινού φεστιβάλ που διεξάγεται, για δεύτερη χρονιά, στο όμορφο χωριό Βασσαράς στην κορυφή του ελατόφυτου Πάρνωνα; Ρώτησε ο γιος της 45χρονης απολυμένης τη μαμά του τι θα κάνει εάν και εφ’ όσον πάρει πίσω τη δουλειά της. Σύμφωνα με την αφήγησή της, η ίδια έμεινε αμήχανη. Εως τα 45 της δεν είχε προβληματιστεί για τίποτε· δουλειά – σπίτι και τούμπαλιν και μια χαρά ο θεός τα ‘χει διευθετήσει. «Ντράπηκα Continue reading →

Βασσαράς

. 1. Φεστιβάλ Γη κι Ελευθερία / Land and Freedom Festival, 2. Άρθρα – Blogging, 7. ο ΒασσαράςΕίναιΠαντού VassarasEverywhere

syntaktwnΤου Γιώργου Σταματόπουλου

Γη κι Ελευθερία ονόμασαν οι κάτοικοι του χωριού Βασσαράς το φεστιβάλ που άρχισαν να διοργανώνουν πέρυσι. Στο φετινό τριήμερο 25, 26 και 27 Ιουλίου έχουν προσκαλέσει μουσικά συγκροτήματα, ανθρώπους του θεάτρου, ζωγράφους, δημοσιογράφους, δικηγόρους. Μαγειρεύουν όλοι μαζί, συζητούν για τα δικαιώματα και τις νέες μορφές ανάπτυξης, τα οικολογικά, συνεταιριστικά, αυτοδιαχειριζόμενα κινήματα. Φιλοξενούν παιδιά του Δημοτικού, προσφέρουν δωρεάν κάμπινγκ και κλιματιζόμενη αίθουσα για όσους έχουν μόνο υπνόσακους.

Ολα αυτά στην κορυφή του Πάρνωνα. Ο Βασσαράς απέχει δύο ώρες και ένα τέταρτο από την Αθήνα· όταν φτάνεις στο 40ό χιλιόμετρο του οδικού άξονα Τρίπολης – Σπάρτης, στρίβεις απλώς αριστερά προς το βουνό.

Εκεί είναι κάποιοι λοξίες που λένε «τέρμα πια στις αυταπάτες, ή με τους Ρωμαίους ή με τους Γαλάτες». Χωρίς δισταγμό πήγαν με τους Γαλάτες και όνειρό τους είναι η ιδέα ενός γαλατικού χωριού. Μπήκαν στην αντίσταση κι ας ξέρουν ότι απέναντί τους είναι ένα πελώριο, καταπιεστικό, τρομαχτικό πολιτικό σύστημα, που φαίνεται ανίκητο. Εκεί αυτοί. Εχουν βάλει σκοπό την ανταλλαγή, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη με τα απανταχού γαλατικά χωριά και τους μοναχικούς Γαλάτες. Εχθροί τους είναι οι Κακοφωνίξ της μουσικής, της πολιτικής, της TV, του λόγου και της αισθητικής. Αγαπημένα τους δίπολα: Γη κι Ελευθερία, Δράση και Αντίδραση. Αιώνιες αγαπημένες τους είναι η ειρήνη, η σοφία, η αξιοπρέπεια, η ελευθερία, η αθανασία, η ελπίδα, η χαρά, η αγάπη, η ζωή. Εχουν ως αρχή ότι «όσο πιο ψηλά φτάνουν τα όνειρά τους, τόσο πιο ψηλά θα φτάσουν και οι πράξεις τους». Σύνθημά τους το «Ψυχή Βαθιά». Χθες έπαιξαν ο Σπύρος Κονιδάρης, τα Υπόγεια Ρεύματα, οι Radio Sol.

Σήμερα έχει συζητήσεις, μεσημέρι και απόγευμα, με εκπροσώπους της «Εφημερίδας των Συντακτών», της BIOME και των Εκδόσεων των Συναδέλφων, ομιλία για τους αιγιαλούς, καλλιτεχνικά εργαστήρια, ομαδικές εκθέσεις, προβολές ταινιών, συναυλία με τους Active Member. Αύριο θα μιλήσει η κ. Ευαγγελία Αλεξάκη, εκπρόσωπος των αγωνιζόμενων καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, και θα τραγουδήσουν ο Σπύρος Γραμμένος, οι Blues Wire και θα αναλυθεί ο «Καλλικράτης» ως το τέλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

«Γιατί η κρίση -όπως γράφει ο εκ των διοργανωτών του φεστιβάλ, Γιώργος Μελέτης- γεννάει έρωτα και θάνατο, μίσος και αγάπη, απελπισία και δράση. Από χωριό σε χωριό, από πόλη σε πόλη, από παρέες σε κοινότητες, από κουβέντες σε κινήσεις, από πρωτοπορίες σε πρωτοβουλίες, από διεκδικήσεις σε διαδηλώσεις, από αλληλέγγυες κινήσεις σε συλλογικά εγχειρήματα… Με την πολιτική και την τέχνη, με τη μουσική και την Ιστορία… με συναδέλφους και αναδέλφους, με συναγωνιστές και ανταγωνιστές, με συντοπίτες και «αλλόχθονες», με πατριώτες και κοσμοπολίτες… με τον φόβο των γερόντων, με την αγωνία του μεσήλικα, με τη ζωοδότρα ορμή της νεολαίας. Γιατί το παιχνίδι έχει ανοίξει -αδέλφια-, γιατί παίζεται έξω από τα όρια τα στενά, τα προσωπικά και εργασιακά, τα τοπικά και θεματικά. Γιατί η κρίση καταστρέφει, γκρεμίζει, ανανεώνει, δημιουργεί». Προς Βασσαρά, λοιπόν, στον Πάρνωνα.

gstamatopoulos@efsyn.gr Continue reading →