Tag Archives: αποανάπτυξη

#5Festival #Γη&Ελευθερία #Land&Freedom #CarlosTaibo #5Αυγούστου

. 1. Φεστιβάλ Γη κι Ελευθερία / Land and Freedom Festival . , , , , ,

5 land and freedom 2017 rectangle

Αποανάπτυξη και κατάρευση

Degrowth and collapse

Ο Κάρλος Τάιμπο στο Φεστιβάλ Γη κι Ελευθερία.

5-6 Αυγούστου στα Βέρροια,

Πάρνωνας, Βόρεια Λακωνία.

Ο Κάρλος Τάιμπο γεννημένος στην Ισπανία το 1956, είναι συγγραφέας και καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης. Σήμερα είναι ένας από τους βασικούς θεωρητικούς της Αποανάπτυξης. 

Ανάμεσα στα τελευταία του έργα ξεχωρίζουν τα:  Δεν είναι όπως μας τα λένε. Μια κριτική της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ένωσης (2004), Η αποανάπτυξη με απλά λόγια (2011), Το κίνημα 15 Μάη σε εξήντα ερωτήσεις(2011), Ισπανία, ένδοξη χώρα. Μετάβαση, θαύμα και κατάρρευση (2012). Η Πρόταση της Αποανάπτυξης, είναι το πρώτο βιβλίο του που μεταφράστηκε στα ελληνικά από τις Εκδόσεις των Συναδέλφων. Το τελευταίο του βιβλίο Colapso, Capitalismo Terminal, Transición Ecosocial, Ecofascismo [Κατάρρευση, Τελειωτικός Καπιταλισμός, Οικοκοινωνική Μετάβαση, Οικοφασισμός] (2016) βρίσκεται ήδη στη δεύτερή του έκδοση.

“Η αποανάπτυξη, βασισμένη στην αυτοεπάρκεια και την εκούσια απλότητα, φαίνεται να απορρέει από μια μη βίαιη και αντιαυταρχική φιλοσοφία. Από την άλλη, θέση της δεν είναι η παραίτηση από τις απολαύσεις της ζωής· απεναντίας, διεκδικεί κατηγορηματικά την ανάκτησή τους, απορρίπτοντας την απατηλή λάμψη της αλόγιστης κατανάλωσης. [..]

Η βασική πρόταση της αποανάπτυξης δεν φιλοδοξεί να εγκαθιδρύσει ένα αντισύστημα ή μια αντιιδεολογία στη θέση της ιδεολογίας της ανάπτυξης, αλλά να ξαναεμφυσήσει στην κοινωνία το κριτικό πνεύμα απέναντι στη δογματική σκέψη και τον προπαγανδιστικό λόγο. ”

“Κατάρρευση είναι μια διαδικασία, ή μια στιγμή, από την οποία απορρέουν διάφορες συνέπειες:  μη αναστρέψιμες αλλαγές, σε πολλές περιπτώσεις βαθιές μεταβολές σε ότι αφορά την ικανοποίηση των βασικών αναγκών, σημαντική μείωση μεγάλου αριθμού του πληθυσμού, μια γενική έλλειψη πολυπλοκότητας σε όλα τα πεδία – που συνοδεύεται από έναν αυξανόμενο κατακερματισμό και μια επιστροφή σε συγκεντρωτικές ροές-, την εξαφάνιση θεσμών που προϋπήρχαν και, στο τέλος την παρακμή των ιδεολογιών και πολλών μηχανισμών επικοινωνίας, μιας προηγούμενης τάξης. ”  

-Συζητήσεις –

για τον #τόπο

την #παγκοσμιοποίηση

την #αυτονομία

και την #αποανάπτυξη

*

-Δωρεάν κάμπινγκ-

-Μουσική-

χάρτης

#4 #Degrowth #αποανάπτυξη

. 1. Φεστιβάλ Γη κι Ελευθερία / Land and Freedom Festival . , ,

μπιλας.jpg

Κυριακή 31 Ιουλίου 7.30

Το πρόταγμα της Αποανάπτυξης

ενάντια

στο φαντασιακό της ανάπτυξης και της προόδου

Μια συζήτηση με τον Γιάννη Μπίλλα

Ίσως το σημαντικότερο κίνημα σκέψης στην εποχή μας…

Sustainable degrowth is a downscaling of production and consumption that increases human well-being and enhances ecological conditions and equity on the planet. It calls for a future where societies live within their ecological means, with open, localized economies and resources more equally distributed through new forms of democratic institutions. Such societies will no longer have to “grow or die.” Material accumulation will no longer hold a prime position in the population’s cultural imaginary. The primacy of efficiency will be substituted by a focus on sufficiency, and innovation will no longer focus on technology for technology’s sake but will concentrate on new social and technical arrangements that will enable us to live convivially and frugally. Degrowth does not only challenge the centrality of GDP as an overarching policy objective but proposes a framework for transformation to a lower and sustainable level of production and consumption, a shrinking of the economic system to leave more space for human cooperation and ecosystems.

4ο Ορεινό Φεστιβάλ-Nίκος Προγούλης

. 1. Φεστιβάλ Γη κι Ελευθερία / Land and Freedom Festival, Uncategorized . , , , , ,
AFISA Nik Pro-14

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Βέρροια-Πάρνωνας

ώρα 7.30 μ.μ.

 Ο τεράστιος όγκος άχρηστης εργασίας στις σύγχρονες κοινωνίες

 Γενική θεματική:  Απο-ανάπτυξη
Κάθε χρήσιμο αγαθό ή υπηρεσία που υπάρχει σε μια κοινωνία, (είτε πωλείται είτε παρέχεται δωρεάν), προέρχεται άμεσα ή έμμεσα από την εργασία. Ωστόσο, φαίνεται να υπάρχουν όλο και περισσότερα είδη εργασίας στις σύγχρονες κοινωνίες που κατά κανέναν τρόπο δεν σχετίζονται με την χρήσιμη αυτή παραγωγή. Τι κριτήρια θα μπορούσαμε να βάλουμε για να κάνουμε τις αναγκαίες διακρίσεις;
Γενικά θα λέγαμε ότι υπάρχουν εργασίες που παράγουν πλούτο, εργασίες που αλλάζουν την κατανομή του πλούτου, κι εργασίες που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία του οικονομικού και πολιτικού συστήματος.  Το ζήτημα περιπλέκεται γιατί έχει προφανείς πολιτικές διαστάσεις, καθώς κάθε εργασία που διαιωνίζει και αναπαράγει το ίδιο το σύστημα τείνει να θεωρείται χρήσιμη από τους υποστηρικτές του.
Αν θέλει κανείς να διακρίνει τις άχρηστες εργασίες πρέπει να αποστασιοποιηθεί, όσο μπορεί, από το υπάρχον οικονομικό σύστημα και να ρίξει μια ματιά από έξω, οφείλει δηλαδή να το εξετάσει υπό την οπτική ενός εναλλακτικού συστήματος που, θεωρητικά, θα μπορούσε να το αντικαταστήσει. Αυτό έκαναν στο παρελθόν ο Άνταμ Σμιθ, όταν έθετε σε κριτική τη φεουδαρχία και την αριστοκρατία, ή ο Μαρξ, όταν έθετε σε κριτική τον καπιταλισμό.
Η δική μας κριτική μπορεί να γίνει υπό το πρίσμα μιας πρότασης αποανάπτυξης που, μεταξύ άλλων, θα μπορούσε να μειώσει τον τεράστιο όγκο άχρηστης εργασίας που έχει συσσωρευτεί στο πολλαπλά βραχυκυκλωμένο και αναποτελεσματικό οικονομικό σύστημα του σήμερα.
Νίκος Προγούλης