Ποιος Διχάζει το Χωριό;

April 8, 2014

Αγαπητοί Πατριώτες,

Θα είμαι για άλλη μια φορά ευθύς:

Ο Βασσαράς δεν ήταν και το πιο ήρεμο και μονοιασμένο χωριό. Όλοι μας ξέρουμε το παρελθόν και τα συμπαρομαρτούντα. Παρόλα αυτά υπήρχε μια ισορροπία και προχωρούσαμε, χωρίς να ξεφεύγουν πολύ τα πράγματα.

Τι συνέβη λοιπόν τα τελευταία χρόνια και η κατάσταση μοιάζει να έχει ξεφύγει;

Δύο είναι τα καθοριστικά σημεία:

• Ήρθε ο Ρυθμός στο Βασσαρά

• Βγήκα πρόεδρος του χωριού και προσπάθησα να κάνω μερικά πράγματα.

Για αναρωτηθείτε:

Αν η πρόθεσή μου ήταν να διχάσω το χωριό, δεν θα το έκανα τότε που άλλοι ήταν στην διοίκηση και η κριτική και η γκρίνια είναι εύκολες και αποδίδουν; Γιατί να το κάνω τώρα που είμαι πρόεδρος; Με έχετε για τόσο κουτό;

Όλοι ξέρουν ότι έχω απόψεις και τις υποστηρίζω πολλές φορές με πάθος. Ποτέ όμως δεν έκανα επίθεση, ούτε καν κριτική αν θυμάμαι καλά, για τα κοινοτικά. Ας βγει ένας πρόεδρος από το 1994-2010 να πει, αν του δημιούργησα πρόβλημα, αν είπα το παραμικρό για το έργο που έκανε η δεν έκανε.

Ας βγει ο Στάθης, που είναι τώρα εναντίον μου, και ας πει, αν έστω και μια φορά του επιτέθηκα, η, πολύ περισσότερο, αν τον προσέβαλα. Αντιθέτως εγώ τον υπερασπίστηκα, όταν ο Ρυθμός του έκανε επιθέσεις, όπως πρόσφατα μου θύμισε φίλος αυτόπτης μάρτυρας.

Μήπως τόσα χρόνια ασχολήθηκα η υπονόμευσα το σύλλογο και τα πεπραγμένα του; Αντιθέτως εγώ πήγα τον Παρασκευά να τους δώσει τις τρεις χιλιάδες για τη βρύση.

Όλα άρχισαν να συμβαίνουν, σε τέτοια κλίμακα, από τότε που ήρθε ο Ρυθμός στο χωριό.

Μην ξεχνάμε ότι τάβαλε και με το σύλλογο στο πανηγύρι του 2010 κι έκλεισε το μαγαζί την άλλη μέρα – θυμάστε την εντύπωση που έκανε τότε;

Επίσης μην ξεχνάτε, ότι εμείς στηρίξαμε το μαγαζί του, του αφήσαμε ένα κάρο λεφτά αλλά αυτός, με την συμπεριφορά του, μας έδιωξε.

Γιατί όλα αυτά;

Υπάρχουν τρεις, τουλάχιστον, λόγοι:

• Λόγω χαρακτήρα και τεράστιου Εγώ (που δεν υποστηρίζεται από ανάλογη παιδεία), νομίζει ότι όλοι οι άλλοι, και ιδίως εμείς οι χωριάτες, είμαστε Ιθαγενείς και αυτός, δικαιωματικά, πρέπει να ηγείται.
• Μεταφέροντας την λογική του στρατοπέδου, μας πέρασε για διλοχία, όπου

  πρέπει να βασιλεύει διαιρώντας.

   

• Λόγω Ιδεολογίας, την οποία, δεν έκρυψε από την πρώτη στιγμή που ήρθε στο χωριό, δεν έχει και τόσο σχέση με τη δημοκρατία και τους θεσμούς της.

Η συμβολή του λοιπόν στο να ξεφύγει η κατάσταση και να δημιουργηθεί αυτή η κλίκα εναντίον μου, ήταν κύρια και καθοριστική.

Αυτός, από τη στιγμή που βγήκα πρόεδρος, άρχισε να σπρώχνει και να πιέζει τους “αντιπολιτευόμενους”. Εκμεταλλεύτηκε την παραμικρή αφορμή, κάθε πρόβλημα της καθημερινότητας, την οποιαδήποτε αιτία και αν δεν υπήρχε αιτία την δημιούργησε. Σε κάθε κοινοτική υπόθεση ο Ρυθμός ήταν πάντα εκεί! Έτοιμος να πει την κουβέντα του, να κάνει κριτική, να επιτεθεί, να απαιτήσει εξ ονόματος του λαού, (ο λαός ήταν αυτός βεβαίως). Να “υποστηρίξει” πάντα τον “άλλο”, να ζητήσει σεβασμό στην άποψη του “χωριού”, (το χωριό ήταν αυτός βεβαίως). Ήταν εκεί να απαιτήσει Δημοκρατία (ναι μην γελάτε). Ο Ρυθμός ήταν εκεί σπρώχνοντας κάθε “αδικημένο” να διεκδικήσει το “δίκιο” του, υπερασπιζόμενος οτιδήποτε μπορούσε να στραφεί εναντίον μου.

Καλλιέργησε με επιμονή τις αντιπαραθέσεις, και έσπρωξε στα άκρα οποιονδήποτε είχε μια διαφορά η έστω και αντιπάθεια σε μένα. Κι όλοι αυτοί νόμισαν ότι βρήκαν στο πρόσωπό του, οι καημένοι, αρχηγό για να με “αντιμετωπίσει”. *

Κατόρθωσε, λοιπόν, να δημιουργήσει μια κλίκα που, ιδιαίτερα μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 12, νόμισε ότι είναι παντοδύναμη και αφήνιασε.

Κινητοποιήσανε γη κι ουρανό ενάντια σε μένα, στους φίλους μου και στο όποιο έργο προσπαθήσαμε να κάνουμε. Αντιδρούν λες και τους στέρησα κανένα Βασίλειο. (Ησυχάστε ρε παιδιά. Πρόεδρος του Βασσαρά έγινα – μια θέση, διακοσμητική σχεδόν, στην σημερινή κατάσταση. Ειλικρινά! Δεν τόξερα ότι θα το παίρνατε τόσο βαριά)

Δεν τους νοιάζει αν βλάπτουν το χωριό η όχι. Κατεβαίνω στη Σπάρτη και συναντώ ανθρώπους που δεν με ξέρουν και έχουν ακούσει τα απίστευτα για μένα. Εκπλήσσονται που βλέπουν απλώς ένα μεσήλικα με καπέλο. Πολλοί περίμεναν να δουν ένα τέρας με δυο κεφάλια.

Το αποκρουστικό όμως, που με έκανε έξω φρενών, είναι ότι τρομοκρατούν τους κατοίκους, για να μην συμμετέχουν σε οτιδήποτε προσπαθώ να κάνω.

Δεν ανέχονται κανένα που λέει η θέλει να πει μια καλή κουβέντα για μένα. Τον στοχοποιούν αμέσως και προσπαθούν να τον απομονώσουν για να συνετιστεί. Ρίχνουν την μούρη η κάνουν παρατηρήσεις και επιθέσεις σε όποιον βοηθάει.

Μέχρι και στην Αμερική φτάσανε προσπαθώντας να βρουν συμμάχους και να διχάσουν οικογένειες (θα τα πούμε κι αυτά καμιά μέρα).

Κι αν έτσι φέρονται σε ανθρώπους που δεν τους έχουν καμιά ανάγκη σκεφτείτε πόσο το σκέπτονται οι μοναχικοί ηλικιωμένοι του χωριού, που θέλουν να πιούν ένα καφέ η να πουν μια κουβέντα!

Αυτό είναι Φασισμός!

Προσέξτε πατριώτες. Μην τ’ αφήσετε να περάσει! Μην τους φοβάστε και μην τους επιβραβεύετε απέχοντας. Αυτό θέλουν! Να μείνετε στο πλάι.

Συμμετέχετε. Βοηθήστε να ξαναζωντανέψουμε το χωριό μας!

 

Χαιρετισμούς

Γ. Π. Μελέτης

*(Κάπως έτσι, ξεγελώντας και εμπαίζοντας τους πάντες, έγινε και πρόεδρος του συλλόγου)

 

ΥΓ. Στη δημιουργία όλου αυτού του διχαστικού κλίματος, έχει, προφανώς συμβάλει και η οικογένεια του Γεωργίου Σταυρόπουλου, αλλά η περίπτωσή της εμπίπτει σε άλλη επιστήμη που δεν είναι η ειδικότητά μου. Δεν τους κρατώ κακία. Δυστυχώς, δεν μπορώ να φέρω τον πατέρα μου πίσω και να τον βάλω να χάσει τις εκλογές για να ηρεμήσουν. Μακάρι να μπορούσα!